مهدی رهبر، سرپرست هیئت باستان‌شناسی با اعلام این خبر گفت: قلعه سلاسل با وسعتی بیش از 3 هکتار در شهر شوشتر، بر مسیر کارون در بلندترین ارتفاعات این شهر سنگی و روی صخره‌ای بنا شده است.
رودخانه کارون در شهرستان شوشتر توسط بند میران به دوشاخه گرگر یا دودانگه و شطیط ( چهاردانگه) تقسیم می‌شود. شاخه گرگر کانالی دست کند انسان و مربوط به دوره ساسانی است. از شطیط یا چهاردانگه نیز شاخه‌ای جدا شده که داریون نام دارد. نهر داریون را به دارا یا داریوش نسبت می‌دهند. این کانال از زیر قلعه سلاسل می‌گذرد.
به گفته رهبر، این قلعه جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشته‌است مرکز کنترل منابع آبی کارون در دوره هخامنشیان بوده است.
قلعه سلاسل در دوره‌های نخست ساسانی و دوره‌های اسلامی در قرن چهارم، پنجم و ششم مورد استفاده بوده و در دوره قاجار نیز حاکم نشین بوده است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری این قلعه دژی بسیار بزرگ با حیاط‌های مفصل و متعدد، سربازخانه‌ها، طویله‌ها، حمام‌ها، شبستان‌ها، برج‌ها و باغچه‌ها، قورخانه ( اسلحه‌خانه)، نقاره‌خانه، حرم خانه، آشپزخانه، قاپی‌های متعدد (دروازه)، حوض‌های بزرگ، حصار و خندق که امروزه بیشتر آنها ویران است جز اتاق‌های زیر زمینی، شوادان‌ها و تونل‌های داریون چیزی از آن نمانده‌است.
شوادان‌ها، زیر زمین‌هایی با پله‌های طولانی بوده که در تابستان مردم در آنجا زندگی می‌کردند. شوادان‌ها بر خلاف بادگیر‌ها که هوا را از پشت بام به داخل ساختمان می‌آورد، هوا را از زیر زمین به داخل اتاق می‌کشاند.
قلعه سلاسل بارها بر اثر جنگ‌های متمادی و حوادثی چون سیل و زلزله رو به ویرانی نهاده و تعمیر شده است.
این قلعه در قرن 11 هجری و سال‌های 1237 و 1307 مورد مرمت قرار گرفته است. در دهه 40 باقی‌مانده قلعه ویران و از مصالح آن در قسمت غربی قلعه ساختمان ادارات دارائی، قندوشکر، غله و دخانیات احداث شد. از این ویرانی فقط قسمت‌هایی از طبقه اول بناها باقی مانده است. این بنای تاریخی تا ابتدای قرن حاضر، محل استقرار والی خوزستان بود و برای خوزستان نقش استانداری را ایفا می‌کرده است.
